kreuleschrijft

Het is een bijzondere foto, gemaakt in Cothen, tijdens de zomer van 1986. Een 6-jarig jochie loopt, in zijn uppie, door de klinkerstraten in zijn eigen dorp. Gespierde beentjes, kortgeknipt koppie, keurige loophouding, geconcentreerde blik. Het is Koen. Hij draagt blauwe sokken, een rode korte broek, een wit hemdje en ietwat lompe schoenen. Koen rent op een steenworp afstand van zijn ouderlijk huis, tijdens de Ronde van Cothen. Echte loopschoenen heeft Koen niet, waarom zou hij? Hardlopen deed de 6-jarige Koen vooral op het voetbalveld en, op iets latere leeftijd, op het handbalveld. Hardlopen om het hardlopen deed hij slechts een keer per jaar, tijdens die Ronde van Cothen. Gewoon, omdat hij het leuk vond. 

Cothen, begin december 2010. Diezelfde Koen, 30 jaar inmiddels, loopt weer door de straten van zijn oude dorp, op weg naar het buitengebied van Cothen. Voor de tweede keer die dag. Het vriest, er ligt sneeuw, het waait een beetje. Helemaal geen fijne omstandigheden om te lopen, maar wie ambities heeft, traint altijd. Zonder mokken, weer of geen weer. Koen is natuurlijk Koen Raymaekers,op dit moment de beste lange afstandsloper van Nederland. Hij woont in Kenia, nu is hij ruim twee weken op bezoek bij zijn ouders in Cothen. Hij heeft er nog steeds een eigen kamer. Raymaekers verblijft wat langer in Nederland dan normaal, om dingetjes te regelen, zoals hij het zelf noemt: van het verlengen van zijn paspoort tot het brengen van een bezoek aan de tandarts, van bloedprikken tot bijpraten met trainer Gerard van Lent. En tussendoor moet er natuurlijk hard getraind worden. Op de weg, in het bos en, als het héél koud of te glad is, op de hometrainer.

Raymaekers is tweevoudig Nederlands kampioen op de marathon (2009 en 2010), hij werd drie maal Nederlands kampioen op de halve marathon (2003, 2006 en 2007),bovendien is hij momenteel ’s lands beste op de tien kilometer. Zijn grote droomismeedoen aan de Olympische Spelen in Londen, in 2012. Geplaatst is hij nog niet: Raymaekers moet 1 minuut en tien seconden sneller lopen dan zijn persoonlijk record (2.11.09), dat hij in april 2010 in Rotterdamliep. De limiet voor Londen is door sportkoepel NOC*NSF vastgesteld op 2.10.00. Of zo’n tijd haalbaar is? Raymaekers denkt van wel. ,,Afgelopen jaar heb ik een grote sprong gemaakt: mijn vorige pr stond op 2.12.59, in 2009 gelopen in Amsterdam. Nog geen jaar later loop ik dus bijna tweeminuten sneller. Als ik in 2011 nou eens weer zo’n sprong kan maken, dan ben ik er zeker bij in Londen…. Maar het wordt geen makkie.’’ Raymaekers geeft zichzelf in principe drie kansen om onder die tijd te lopen: in het voorjaar van 2011, in het najaar van 2011, in het voorjaar van 2012. De eerste marathon is op 10 april 2011, in Rotterdam. Misschien wel de beste mogelijkheid. Raymaekers: ,,Ik loop graag in Rotterdam. Het is een marathon met veel aanzien: er komen veel wereldtoppers op af, verder is het parcours snel. Logisch dus dat ik daar een hele serieuze aanval ga doen op die 2.10. De organisatie doet er gelukkig alles aan om mij te helpen om Londen te halen: er wordt een groepje hazen rondom mij gefaciliteerd,
dat is al afgesproken.’’ Mocht het onverhoopt niet lukken in Rotterdam, dan gaat hij het in Amsterdam proberen,
op 16 oktober. In Amsterdam wordt tevens het NK gehouden. ,,Maar hoe eerder ik die zekerheid heb om deel te nemen aan de Spelen,
hoe beter. Want dan kan ik gaan focussen. In het uiterste geval kan ik me begin 2012 nog plaatsen voor Londen, maar dan wordt het
wel heel kort dag. Dat zou echt ten koste gaan van een goede voorbereiding.’’

Koen Raymaekers is nog maar weinig in Nederland: bij elkaar opgeteld hooguit een maand of twee per jaar. Het zijn echter wel twee hele belangrijke maanden, simpelweg omdat hij in Nederland bijna al zijn wedstrijden loopt. Zo doet hij in januari doet hij mee aan de halve marathon van Egmond, in februari verschijnt hij aan de start van de Groet uit Schoorl Run, in maart loopt hij een halve marathon tijdens de City-Pier-City Loop in Den Haag. ,,Dan kom ik slechts voor één weekend over, speciaal voor de wedstrijd. Tijd om andere dingen te doen, heb ik dan nauwelijks.’’ Want zijn leven speelt zich met name af in het dorpje Iten, in het westen van Kenia. Iten, op 2400 meter hoogte, ligt in de Riftvallei, op een paar honderd kilometer rijden van hoofdstad Nairobi. Daar, op het Keniaanse platteland, voelt de geboren en getogen Cothenaar zich het meest thuis, erkent hij. Om twee redenen. Eén: hij kan er perfect trainen. De lucht is schoon, de temperatuur bijzonder aangenaam. ,,Alles is er op het lopen geënt.’’ Reden twee: Florence, zijn grote liefde. Raymaekers leerde haar kennen in 2002, op het trainingscentrum van Lornah Kiplagat, een Nederlandse atlete van Keniaanse origine. Florence was werkzaam op ‘High Altitude Training Centre’, dat Kiplagat in 2000 samen met haar man en trainer/manager Pieter Langenhorst opzette. Raymaekers en Florence werden in 2002 verliefd, niet snel daarna, in 2004, lieten ze in de buurt van het trainingscentrumvan Kiplagat een huis bouwen. ,,Ik ben er heel gelukkig. We wonen prachtig. Op ons terrein, zo’n 4000 vierkante meter groot, willen we uiteindelijk zes vakantiehuisjes laten bouwen. Het zijn van Keniaanse hutjes: rond en met zo’n rieten dak. Twee zijn er al af. En Florence verbouwt van alles op het terrein. Ja, ze is eigenlijk een boerin. We zijn zelfs bezig om er een stuk grond bij te kopen.’’ 

Raymaekers vertelt vol trots over Florence. Ze verbouwt allerlei soorten groenten en levert inmiddels aan een hotel-restaurant in de buurt. Verder hebben Raymaekers en zijn vrouw drie koeien, twee kalfjes en ‘tussen de vijftien en twintig schapen’. ,,Ik vind het superleuk om te zien dat ze er zo fanatiek mee bezig is. En het gaat best goed. Hoewel, met de aardappeloogst ging het laatst mis. Op een gegeven moment kwam de hond naar ons toe lopen met een stekel in zijn poot. Stekelvarkens waren wezen buurten en hadden zo ongeveer alle aardappels opgevroten. En de hond licht verwond.’’ Raymakers bemoeit zich nauwelijks met het boerenbedrijf. De taken zijn wat dat betreft goed verdeeld: hij traint een keer of twaalf per week, zij runt de boerderij. De toekomst? Raymaekers: ,,De kans dat ik namijn carrière in Kenia blijf wonen, is redelijk groot. Misschien denk ik er anders over als er ooit kinderen komen; het is af en toe ook een gespreksonderwerp, natuurlijk. Op zich wil ik heel graag kinderen, maar eerst wil ik me focussen op Londen 2012. Daar móet ik gewoon bij zijn.’’ 

(AD Utrechts Nieuwsblad, 2011)